SUN බිස්කට් එක රස නැද්ද? එහෙනම් අළුත්විදියකට කමු.

කාලේකට පස්සෙ ඔන්න ආයෙමත් ඇස්ටොනිෂ්ට පොස්ට් එකක් දාන්න හිතුනා. සිනාකඳුළු බොඳ වෙලා ගිහින් වගේ  නේහ්. මේ පොස්ට් එක රස දෙයක් ගැන අද උදේ ඇස්ටොනිෂ් කාපු කෑමක් ගැන  තමයි මේ.මහා ලොකූ ඇඩ් දාන් කරළියට එන  මංචී බිස්කට් ආවට වඩා වේගෙන් මාකට් එකෙන් අවුට් වෙනවා මංචි ටිෆින්, චීස් කැකර් ඉට්සි. මුලින්ම ඇඩ් එක දාද්දි සන් යනු අළුත් සන්ලයිට් කෑල්ලක් කියලා හිතුනේ ෆොන්ට් එකත් ටිකක් ඒ වගේම වගේ දැක්ක නිසා. බැලින්නම් බිස්කට් එකක්. කාපු අය මෙලෝ රහක් නෑයි කියනව.  අළුත් සන් ඊයේ අපේ ගෙදරට පායපු දවස. එත් අද උදේ ඇස්ටොනිෂ්ට හිතුනා සන් ව පාන් එක්ක කන්න.
ගෙදරට ගේන ඕනම පාන් ජාතියක පෙති දෙකක් අරන් ඒකට මුලින් ජෑම් ගාගෙන.ඊට පස්සේ සන් දෙන්නෙක් පාන් පෙත්තේ මැදට තියලා සන්  ඩබල චීස් වලින් වසා දමා අනුභව කරලා බලන්නකෝ ඇස්ටොනිෂ්ට අමුතුම රසක් ආවා ඔයාලත්  කාලා බලලා කියන්නකෝ කොහොමද කියලා.කොහොමත් සන් ගේ පොඩී චීස් රහක් එනව මංචී බිස්කට් චීස් රහයි කිව්වොත් ඉතින් චීස් දාන්ම කන්න ඕණ නැත්තම් චීස් රහ නෑ.කෑම එක එක විදියට ලෝකේම නැති එවා එක්ක කාල බලන්න අමුතු රහක් එනවා. හරියට සෝයා අයිස් ක්‍රිම්මුයි උණු උණු වඩෙයි කද්දි වගේ. රෝලසුයි සම්බෝලයිත් මාර රසයි. නිකන් මොංගල් වගෙ තමයි ඒ උනට රසයි . රසනේ තියෙන්න ඕණ එහෙන්ම් කොහොම කෑවත් එකයි. බය වෙන්න එපා ලෙඩ වෙන්නෑ. මැරෙන්නෙ නෑ ඇස්ටොනිෂ් තවම ජීවතුන් අතර.
  

Astonish's Thoughts [ATs]

අළුත් දේවල් වලට බය මිනිස්සු ඉන්න කල්
අළුත් දේවල් කරන මිනිසුන්ට ලේසියි.

<Aston!sh/>

ප්‍රේමවන්තයෙක්ගේ.... මලගම....

මම,නුඹට ආදරේ කලා...මම,නුඹට ආදරේ කරනවා...නුඹ,මට ආදරේ 

කලා...නුඹ,ඔහුට ආදරේ කරනවා...මම තවමත්........ වැඩක් 

නෑ.....දවසක් ඒවි... එදාට වැටහේවි.....ඒත් එදාට.......මම සමනල්ලු

ගාව පණිවිඩයක් තියන්නම්....එයාලා ඔයාට කියාවි......හැම 

දෙයක්ම......මං ගෙවපු මේ අමාරු දවස් ගැන....මං බලාගත්තු අත බලා 

ගෙන හිටපු හැටි....කවදාවත් තරහා නොගත්තු මට ඉක්මනට තරහ ගියපු

හැටි...හැමෝටම සතුටින් ඉන්න කියපු මම හොරෙන් ඉකි ගහපු 

හැටි....

හැම දේටම යාළුවන්ට කතා කරපු මම උන්ගෙන් දුරස් උන හැටි....

ඔයාගේ පිංතූර බල බල තනියෙන් හිනා උනු හැටි....මහ රෑට නින්දෙන් 

විකාර කියවපු හැටි...අතට ගත්තු කෑම කටට දාගන්නේ නැතුව නොකා 

හිටපු හැටි...ගෙදර මිනිස්සුන්ව දුරස් උන හැටි....මේ හැමදේම නිසා මට 

පිස්සු කියලා මාව කොන් කරද්දි මං හිටපු හැටි.....මාව දොස්තර 

මහත්තුරු බලලා මට පිස්සු කියලා කියද්දි මගේ හිත තවත් කඩන් වැටුනු

හැටි....

.පිස්සෙක් විදිහට බෙහෙත් බොන්න පටන් ගනිද්දි හිතට දැනුනු 

හැටි....අන්තිම දවස් වල හැම අතින්ම ලෙඩ වෙලා පිස්සෙක් වෙලා 

හංවඩු ගහද්දි මට මැරෙන්න හිතුනු හැටි....අන්තිමටම මං මැරුනු 

හැටි.....මැරෙද්දිත් මගේ හිතේ ඔයා හිටිය හැටි......සමනල්ලු විතරක්

මගේ ගාවින්ම හිටිය හැටි....

.ප්‍රේමවන්තයෙක්ගේ.... මලගම....

.

.(ප.ලි - මෙහි සදහන් සමනළුන්ද ඔහුගේ හිතේ ඇදි මායාවක් බව 

වෛද්‍ය නිගමනයන් අනුව පැහැදිලි වේ... එනම් එයද ඔහුගේ සිතේ 

මැවුනු දෙයකි.... එනම් ඔහුට සමනලුන්ද මායාවකි...ඔහු ඔහුවම රවටා 

ගත්..)...-MJ-

MJ's poem stolen by Astonish

ඉකිබිඳ වැලපෙන පෙරදිග අහසට 

පාළු මකන තරුවක් වෙන්න...

.ආස හිතෙනවා සුන්දර ඔය හිත 

මගේ හිතේ හිර කරගන්න...

පෙරමන් බැලුවත් රදවා ගන්නට 

බැරිනම් හැමදාමත් ඉන්න...

.මගෙ හිත ඔබ අසලින්ම තබාගෙන

යන දවසක විසිකර යන්න...

. -MJ-

busy season

Its been a busy season for me, I don't get much free time to write my blog...

Who I’m I

උදේ පාන්දරින් කොහේ හරි යද්දී හිතට නැඟෙන ප්‍රබෝධය නම් ඉර එළිය ඇඟට වැටුනම ගන්න බෑ. වටේම තියෙන අතී රමණීය සුන්දරත්වය විඳීමේ අයිතිය ඇතැතිව කලින් කිව්වා වගේම මං යනවා දෙපැත්තේම උස ගස් වවලා තියෙන එක පැත්තකින් නිල් පාට මුහුද තියෙන ලස්සනම ලස්සන පාරක එත් මට ලස්සන පෙන්නේ හැමෝටම පේන මානේන් නිමි. මේ පාර මොකක්ද කියලවත් මං දන්නෑ අඩුම ගානේ ඇයි මං මෙහෙම යන්නෙ? මගේ ගමනාන්තයවත් මං දන්නෙ නෑ. මං දන්නේ මං ලස්සනම ලස්සන පාරක ඔහේ යනවා කියලා විතරයි හැබැයි මගේ තනියට හීතල මඳ පවන් මාත් එක්කම වෙලිලා ඉන්නවා.

ඇස්ටොනිෂ් වැටුනේ කොහොමද?

ඇස්ටොනිෂ් අවුරුද්දට පානදුරේ නැන්දා බලන්න යනකට මතක් වුන කතාවක් තමයි ඉතින් මේ, ඇස්ටොනිෂ් එතකට 1 වසරේ ඇස්ටොනිෂුයි එයාගේ ලොකූ මාමයි , ලොකූ මාමගේ වයිෆ් නැන්දයි, ඇස්ටොනිෂ්ගේ නැන්දයි එයාලගේ අළුත උපන් කසින් නංගියයි ගියාලු ඔය කියන පානදුරේ නැන්දා බලන්න. පිංවත්ත ස්ටේෂන් එකෙන් බහිද්දිම නිකන් ලාවට වගේ වහින මල් වැස්සකුත් එද්දීඇස්ටොනිෂ් බබා තෙමිලා හෙම්බී හැදෙන නිසා එයාගේ අළුත උපන් බබාගේ ලොකූ සාළුවක් වගේ පෙරවන එක දුන්නා කුඩ අරන් නිමිනේ ගිහින් තියෙන්නෙ.  දන්න අය දන්නවා ඇතිනේ පානදුර පිංවත්ත ස්ටේෂන් එකට එහා පැත්තේ මුහුද කියලා. ඉතින් ඇස්ටොනිෂ් අර ලොකූ තඩී සාළුකුත් දාගෙන යද්දී රේල් පාරට වැටුනා කියහන්කෝ..
ඕන්ණ ඉතින් දැන් ඇස්ටොනිෂ්ගේ චූටි ඇස්වලට නොපේනීම මාමලා නැන්දලා යනවා. එහා පැත්තෙන් හූ හූ ගාගෙන කොච්චියත් එනවා. එතකටම ලොකී මාමා පිටි පස්ස බලද්දි පොඩි එකා මිස්සින්(ඇස්ටොනිෂ්). ලොකූ මාමා ඉක්මණටම ඇවිත් අතෙන් ඇදලා ගත්තා ඇස්ටොනිෂ්ව උඩට ඒ එක්කම කොච්චි එන්ජින් එකත් ගියා. තව තප්පරයක් මිස් වුනානම් ඇස්ටොනිෂ් කෙනෙක් නැත.

ඒක නිමි හොඳම සීන් එක ඇස්ටොනිෂ් වැටුනේ කොහොමද කියල එක. මුහුදු හුලගට වැටුනද නැත්තම් අර සාළුවේබර වැඩිකමට වැටුනද කියල එක. හි  හි. කට්ටියනම් කියන්නෙ හුලගට ගහගෙන ගියා කියලා. ඔයාලා කියන්නෙ මොකක්ද ඒකමනෙහ්හ්….

 අනික එදා තමයි ඇස්ටොනිෂ්ගේ මුල්ම දුම්රිය ගමන අදටත් ලාවට බයයි කෝච්චියේ යන්න.

By : Astonish

සුන්දර බස් කතා

ගිම්මී අක්කගේ බස් කතාන්දරය කිවද්දී ඇස්ටොනිෂ්ටත් පරණ කතාවක් මතක් වුනා. ඒකත් බස් කතාවක් තමයි හැබයි ඉස්කෝලේ නිමි අමතර පංති ඇරිලා එද්දී වුන සංසිද්ධියක්. ඇස්ටොනිෂ්ගේ ඉස්කෝලෙට හයියෙන් ගියොත් විනාඩි 15 හිමින් ගියොත් පැය භාගයේ දුර නිසා ඇස්ටොනිෂ් පයින් තමයි ඉස්කෝලේ ගියේ. ඇවිද්ද පය දහස් වටීලුනෙහ්. ඒ කාලේ රටේ සංවර්ධනය වෙමින් තිබ්බ කාලේ :p  ගාල්ල මාතර රේල් පාර හදන කාලේ ඉතින් කොච්චි වැඩ නැති නිසා වැඩට යන එන අයට අමතර බස් සේවාවක් දාල තිබ්බා. ඇස්ටොනිෂ්ලට හවස ඒලෙවල් අමතර පංති ඇරෙන්නේ හවස ජාමේට කළුවරට පයයි එළියට පයයි තියලා වගේ. ඒ වෙලාවට බස් වල සෙනග  කට කපලා එකයි.

ඒ කාලේ අපට හැමදාම සෙට් වෙන ලංගමයක් තිබ්බා ඒක ජෙට් එක වගේ එන නිසා ඒ බස් එක හම්බුනාම ඒකේ නැගලා එන පුරුද්දක් අපේ සෙට් එකට තිබ්බා.හිටන් තමයි ඉතින්. ඔය අතරේ අපේ ඇස් මානේ ගැබිණි මව්වරුන්ට වෙන් කරලා තියෙන ෂීට් එකේ කපල් එකක්, ඒ කාලේ කපල් දැක්කම, කපල් දැකපු පළවෙනි පාර වගේ උන්ට විරිත්තන සිරිතක් තිබ්බනේ… ඔය අතරේ අතේ බඩු ගොඩාරියක් එක්ක ගැබිණි අම්මා කෙනෙක් හිටගෙන ඉන්නවා අපී ගාවාම. ඇස්ටොනිෂුත් දැකේ චූට්ටක් වෙලා ගියාට පස්සේ ඒ අම්මව.

සුභ අළුත් අවුරුද්දක් වේවා!

බ්ලොග් වාසී සෑම දෙනාටම ලැබුවා වූ නව අවුරුද්ද සුභ අළුත් අවුරුද්දක් වේවා!
<ඇස්ටොනිෂ් />

Back to normal mode

හම්මේ දැන් තමයි ජීවත් වෙනව කියලා දැනෙන්නේ exam ඉවරනේ. අයේම අද ඉඳන් ඇස්ටොනිෂ් බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගන්නවා. ලියන්න ගොඩාක් එවාත් තියෙයි. දැන්නම් නිකං කාන්තාරෙක ඉඳන් ක්ෂේම භූමියකට ආවා වගේ දැනෙන්නෙ. ඊයේ තමයි මාස ගානකට පස්සේ 9 වෙද්දි නිදා ගත්තේ.

19 VS 23

Happy birthday Astonish! අද ඇස්ටොනිෂ්ගෙ උපන් දිනේ සෙල්ලම් ගාණක් නිමි 23. විභාග කටයුතු නිසා කාලේකින් මේ පැත්තේ එන්නත්, මොනවත්ම ලියන්නත් බැරි උන නිසා.ඇස්ටොනිෂ් 19 වෙනි උපන් දිනේ සමරපු හැටි ලියන්න හිතුනා.මොකද ඇස්ටොනිෂ් 16යි මාසයයි සමරන්නම හිතන් උන්නත් ඒක අමතක උනානෙහ්.දැන් ඉතින් ලබන ආත්මේවත් මතක් කරලා 16යි මාසයයි සමරන්න ඕණ. අපි ඉස්කෝලේ යාළුවෝ එක්ක අන්තිමට සමරන්නේ හුඟක්ම වෙලාවට අපේ 19 උපන් දිනේනේ. උපන් දිනේ දවසට ඉස්කෝලේ යන කාලේනම් ඇස්ටොනිෂ් ඉස්කෝලෙට ගෙනියන්නෙම මැංගුසුයි කේකුයි. ගහේ තියෙන මැංගුස් නේ ඉතින් ඔහේ දීලා දානව. 19 වෙනි උපන් දිනේ දවසේත් ඉස්කෝලේට ගෙනිච්චේ ඔය කියපු දෙකම තමයි ඉතින්.

දොස්තරලගේ මාර්කටින්

අද සමාජේ වෙන සමහර දේවල්  මහාපරිමාණයෙන්ම අසාධාරණයි. කරන  තරමක් කරන්නේ මිනිස්සුන්ව රස්තියාදු කරවන වැඩ. එකම වැඩේ කර ගන්න එක පාරට වඩා යන්න වෙන එක අනිවා ෂුවර්. එයාලා හිතන් ඉන්නේ එයාලා විතරයි උගත් බුද්ධිමත් එයාලටම විතරයි මේ ලෝකේ වැඩ රාජකාරි තියෙන්නෙ කියලා. රාජ්‍ය බැංකු ගැනනම් කතාකරලම වැඩක් නෑ ඉස්පිරිතාල ඊට එහා. ගොඩක් අය දැන් පුරුදු වෙලා තියෙන්නෙ දොස්තරලාව පෞද්ගලික රෝහල් හරහා සම්බන්ධ කර ගන්න. ඒක ලේසියි පහසුයි වගේම ඉස්පිරිතාලෙට වඩා රෝගීන් ගැන මවාගත් සෙනෙහසින් දොස්තරලා රෝගින් ඉස්සරහ හැසිරෙන නිසා මිනිස්සු හිතන් ඉන්නවා ඒ ක්‍රමේ වඩාත් ඵලදායි කියලා ඒත් හොඳට හිතුවොත් එතන තියෙන්නෙ අමු මාකර්ටින්.
අපි මුලින්ම ඉස්පිරිතාලෙට බෙහෙත් ගන්න ගියොත් රට කැටයම් දාලා එයා ඉන්න පෞද්ගලික රෝහලක චැනල් එකක් දාලා රිපෝට් පෙන්නන්න  කියනව.අපි මුලින්ම පෞද්ගලික රෝහලකට ගියොත් එක වැඩේ දෙක කරනවා. චෙක් අප් කරගන්න කියල ලියලා දෙනව කොහෙද කින්ද මංද කියලා ලියලා දෙන්නෑ ඉතින් චෙකප් කරලා ආයේ සතියක් පහුවෙලා දොස්තරව හම්බෙන්න තව චැනල් එකක් දාන්න ඕණ. එතකට ඉතින් අර ලෙඩවෙලා ඉන්න මනුස්සයට හොඳ ගණන්. ඉස්සර කාලේ අපි දොස්තරලා ගැන කොච්චරනම් හොඳ කතා අහලා තියෙනවද ඒකට අද හැමදේම මාර්කටින් වෙලා.මනුස්සකම දශමක්වත් ගෑවිලා නෑ. 
තමන් මහන්සි වෙලා ඉගෙන ගත්ත දේ මාර්කට් කරාට කමක් නෑ, ඒත් ඉතින් සාධාරණ විදියට තමන්ගේ දැනුමට මාර්කට් කරනවනම් තමයි හොඳ ඒ වගේම තමන්ට ලැබිලා තියෙන ගරුත්වය රැකෙන්නෙ එතකට.

~ඇස්ටොනිෂ්~